واکنش ژنوتیپ های محلی و اصلاح شده خربزه و طالبی به بیماری ساق سیاه ناشی از قارچ macrophomina phaseolina
Authors
abstract
خربزه و طالبی از جمله گیاهان جالیزی هستند که بیشتر در مناطق گرم و معتدل جهان و ایران کشت می شوندو عوامل بیماریزا از جمله قارچ عامل ساق سیاه (macrophomina phaseolina) در مراحل مختلف رویشی خسارت قابل توجهی به محصول آن وارد می کند. کنترل ساق سیاه با روش های شیمیایی کارایی چندانی نداشته و در کنترل بیولوژیک آن هم موفقیت زیادی بدست نیامده است. تنها روش مؤثر و مطمئن مبارزه با این بیماری بکارگیری ژنوتیپ های مقاوم می باشد. به منظور تعیین واکنش ژنوتیپ های خربزه و طالبی رایج در ایران نسبت به این بیماری، آزمایشی در سال 1390 در گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران در ورامین انجام شد. ابتدا جدایه های قارچ عامل بیماری از مناطق آلوده استان تهران جداسازی و پس از اثبات بیماریزایی روی طالبی حساس سمسوری دو جدایه 146mp- و 123mp- به عنوان جدایه های پرآزار انتخاب و روی 45 ژنوتیپ خربزه و طالبی در یک طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در گلخانه مایه زنی شدند. 28 روز بعد از مایه زنی،شدت بیماری هر ژنوتیپ براساس مقیاس1 تا 9 پیشنهاد شده توسط ابوی و پاستور-کورالس یادداشت برداری و پس از محاسبه شاخص آلودگی، واکنش ژنوتیپ ها تعیین شد. بر اساس نتایج ارزیابی ها، شاخص آلودگی و واکنش ژنوتیپ ها نسبت به هر دو جدایه تقریباً مشابه بود. هیچکدام از ژنوتیپ ها به بیماری مقاوم نبودند ولی ژنوتیپ های ananas meanh mn1 و خربزه محلی مازندرانی کمترین شاخص آلودگی را داشتند. خربزه حاج ماشاللهی، شاه آباد، جاجو، سوسکی سبز ایوانکی و طالبی سمسوری ورامین و خشکه رود با شاخص شدت آلودگی بین 71/5 تا 9 به عنوان ژنوتیپ های حساس ارزیابی شدند. بقیه ژنوتیپ ها نیز نیمه مقاوم تا نیمه حساس بودند. با توجه به نتایج این بررسی می توان به کشاورزان جالیزکار در مناطق آلوده توصیه کرد که از کاشت ژنوتیپ های حساس خودداری و حتی الامکان از ژنوتیپ های نیمه مقاوم و نیمه حساس مناسب مناطق خود استفاده کنند.
similar resources
واکنش ژنوتیپ‌های محلی و اصلاح شده خربزه و طالبی به بیماری ساق سیاه ناشی از قارچ Macrophomina phaseolina
خربزه و طالبی از جمله گیاهان جالیزی هستند که بیشتر در مناطق گرم و معتدل جهان و ایران کشت می‌شوند و عوامل بیماریزا از جمله قارچ عامل ساق سیاه (Macrophomina phaseolina) در مراحل مختلف رویشی خسارت قابل توجهی به محصول آن وارد می‌کند. کنترل ساق سیاه با روش‌های شیمیایی کارایی چندانی نداشته و در کنترل بیولوژیک آن هم موفقیت زیادی بدست نیامده است. تنها روش مؤثر و مطمئن مبارزه با این بیماری بکارگیری ژنوت...
full textبررسی امکان کنترل بیولوژیک بیماری ساق سیاه خربزه (Macrophomina phaseolina) با استفاده از جدایه های Pseudomonas fluorescens
به منظور بررسی کنترل بیولوژیک بیماری ساق سیاه خربزه (M. phaseolina) از تعداد 187 جدایه سودوموناس فلورسنت به دست آمده از خاک و ریزوسفر گیاهان جالیزی براساس میزان بازدارندگی از رشد قارچ عامل بیماری روی محیط کشت، 12 جدایه آنتاگونیست متعلق به بیووارهای I، III و V از باکتری fluorescens P. و بیووار B متعلق به putida P. جهت بررسی نهایی انتخاب شدند. همه جدایه های سودوموناس در روش کشت متقابل، تولید مواد...
full textبررسی امکان مبارزه بیولوژیکی با macrophomina phaseolina (tassi) goidanch عامل بیماری ساق سیاه خربزه توسط گونه های trichoderma بومی خوزستان
چکیده: به منظور کنترل بیولوژیکی قارچ (tassi) goidanch phaseolina macrophmina عامل بیماری ساق سیاه خربزه توسط تریکودرماهای جدا شده از استان خوزستان، از عمق 5 تا 25 سانتی متری خاک مزارع دزفول، شوشتر، بهبهان سربندر، لالی، رامهرمز، مسجدسلیمان، ایذه، سوسنگرد، جراحی طی ماههای آذر ، بهمن ، اسفند ماه سال 1388 نمونه برداری شد.در بررسی تاکسونوی جدایه ها با استفاده از کلیدهای معتبر، 3 گونه تریکودرما شناس...
15 صفحه اولبررسی امکان کنترل بیولوژیک بیماری ساق سیاه خربزه (macrophomina phaseolina) با استفاده از جدایه های pseudomonas fluorescens
به منظور بررسی کنترل بیولوژیک بیماری ساق سیاه خربزه (m. phaseolina) از تعداد 187 جدایه سودوموناس فلورسنت به دست آمده از خاک و ریزوسفر گیاهان جالیزی براساس میزان بازدارندگی از رشد قارچ عامل بیماری روی محیط کشت، 12 جدایه آنتاگونیست متعلق به بیووارهای i، iii و v از باکتری fluorescens p. و بیووار b متعلق به putida p. جهت بررسی نهایی انتخاب شدند. همه جدایه های سودوموناس در روش کشت متقابل، تولید مواد...
full textواکنش ارقام بادمجان به قارچ Phytophthora capsici عامل بیماری ساق سیاه در استان کهگیلویه و بویراحمد
در این بررسی واکنش نه رقم بادمجان به بیماری ساق سیاه که در چند سال اخیر در مناطق مختلف استان کهگیلویه و بویراحمد مشاهده شده است مورد بررسی قرار گرفت. برای جداسازی عامل بیماری، بافت‌های آلوده بعد از شستشو با آب، به قطعات پنج میلی‌متر تقسیم و بدون ضدعفونی سطحی روی محیط کشت نیمه انتخابی CMA-PARP کشت شدند. از بافت‌های آلوده هجده جدایه به دست آمد که بر اساس خصوصیات مورفولوژیک و نیاز دمایی پرگنه‌های ...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
یافته های تحقیقاتی در گیاهان زراعی و باغیPublisher: موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر
ISSN 2322-4096
volume 2
issue 2 2013
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023